Mësime mbi jetën
Ekzistonte një njeri i cili ishte katër djem. Ai dëshironte që bijtë e tij të mësonin të mos i gjykojnë gjërat shumë shpejt. Kështu që ai i dërgoi ata në një vend të largët për të parë një pemë dardhe. Djali i parë shkoi në dimër, i dyti në pranverë, i treti në verë dhe djali më i ri në vjeshtë.
Pasi që ata kishin shkuar dhe ishin kthyen, babai i thirri ata së bashku për ta përshkruar atë që kishin parë. Djali i parë tha se pema ishte e shëmtuar, e përkulur dhe e shtrembëruar. Djali i dytë tha se ishte e mbuluar me gjethe të gjelbër dhe ishte premtuese. Djali i tretë nuk u pajtua; ai tha se pema ishte përplot me lule që kishin pamje të bukur dhe ndjehej era e këndshme e tyre dhe se ishte gjëja më e hijshme që kishte parë ndonjëherë. Djali i fundit nuk u pajtua me të gjithë ata; ai tha se frutat ishin pjekur dhe se pema ishte plot me jetë dhe përmbushje.
Njeriu më pas u shpjegoi bijve të tij se të gjithë kishin të drejtë, sepse secili e kishte parë pemën në një sezone të ndryshme. Ai u tha atyre se nuk mund ta gjykoni një pemë apo një person vetëm se për një sezon sa e keni takuar ju, dhe se thelbi, kënaqësia, gëzimi dhe dashuria maten vetëm në fund, kur të kenë kaluar të gjithë sezonet.
Nëse heq dorë ndërsa është dimri, do të humbasësh premtimin e pranverës tënde, bukurinë e verës tënde, përmbushjen përfundimtare. Mos lejoni që dhimbja e një sezoni ta shkatërrojë gëzimin e të gjithë pjesës tjetër. Mos e gjykoni jetën vetëm se nga një sezon i vështirë. Ngulmo në çastet e vështira, me siguri që do të vijnë kohëra më të mira herët apo vonë
Përshtati: Lutfi Muaremi
0 Comments